ความหมายของคำว่า ' คนเมือง '

ความหมายของคำว่า ' คนเมือง '
คนเมือง หมายถึง น. คําเรียกคนพื้นเมืองถิ่นพายัพ.

คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ
(สํา) น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.
คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ
(สํา) น. คนรักมีน้อย คนชังมีมาก.
คนร้าย
น. คนที่ไม่มีคุณธรรม; คนทําผิดอาญา, อาชญากร.
คนร้ายตายขุม
(สำ) น. คนทำชั่วย่อมตกนรก, มักใช้เข้าคู่กับ คนดีผีคุ้ม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
คนไร้ความสามารถ
(กฎ) น. คนวิกลจริตซึ่งศาลสั่งให้เป็นคนไร้ความสามารถ.
คนละไม้คนละมือ
(สํา) ต่างคนต่างช่วยกันทํา.
คนสวน
น. ลูกจ้างที่มีหน้าที่ดูแลรักษาต้นไม้, ลูกจ้างทําสวน.